Dzisiaj miałam umieścić post zupełnie o czymś innym, jednak przy śniadaniu naszła mnie pewna myśl, z którą chciałabym się z Wami podzielić.Człowiek jest połączeniem wszelkich przeciwieństw; w tym samym człowieku możemy odnaleźć piękno, jak i brzydotę, mądrość i głupotę, powagę i szaleństwo, dobro i zło, odwagę i tchórzostwo. Poszczególne cechy ujawniają się w zależności od sytuacji. Przykład? Większość ludzi ocenia pewną dziewczynę jako nieśmiałą. Jej pasją jest śpiew, więc pewnego dnia postanowiła wziąć udział w konkursie i wystąpić na scenie. Na widowni znajduje się ktoś, kto w ogóle nie zna tej dziewczyny. Kiedy w pierwszej chwili ją zobaczy, nawet nie przejdzie mu przez myśl, że ta osoba na co dzień jest nieśmiała. Mamy zatem dwie różne opinie o tym samym człowieku: jedni określają śpiewaczkę jako nieśmiałą, a drudzy jako odważną. Czy zatem któraś opinia wiernie oddaje osobowość dziewczyny? Patrząc przez ten pryzmat, ludzie oceniają nas, odnosząc się jedynie do danej chwili, a nie do całości naszej osoby. Nie są w stanie wiernie nas scharakteryzować, ponieważ człowiek z natury łączy w sobie zbyt wiele przeciwieństw. Zatem nie ma sensu przejmować się opinią innych; ludzie najczęściej widzą w innych to, co noszą w sobie samych.
Nie wiadomo również, czy dana osoba jest wobec nas szczera. Chwali nas lub gani pod wpływem emocji. Gdy między ludźmi jest dobrze, wtedy pojawia się pochwała i uwielbienie. W czasie kłótni mamy do czynienia z krytyką i wyzwiskami. Może się też zdarzyć, że określają nas jako wspaniałych, by za plecami wyśmiewać i krytykować.
Czy opinie innych ludzi, o nas samych, mogą nam w czymkolwiek pomóc? Dzięki nim możemy odkryć w sobie przeciwieństwa, których nie dostrzegamy. Uważamy się za mądrych? Dzięki opinii możemy zostać sprowadzeni na ziemię i dostrzec, że znajduje się w nas również pierwiastek głupoty. To może nam pomóc w lepszym zrozumieniu i odkrywaniu siebie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz