26 kwietnia 2017

Studia

       Mija ponad pół roku, od kiedy po raz pierwszy przekroczyłam progi swojej uczelni. Kiedy podejmowałam się studiów, starałam się znaleźć jak najwięcej informacji o tym, jak one wyglądają, czym się różnią od liceum, a także szukałam jakiś rad, jak przetrwać pierwsze tygodnie. Część rzeczy się potwierdziła... Niektóre z nich, mimo tego, że byłam wcześniej uprzedzona, wywołały we mnie szok. O innych natomiast nie dowiedziałam się, ani z internetu, ani od tych ludzi, z którymi rozmawiałam na temat studiów. Musiałam sama doświadczyć, by zauważyć to, o czym inni tak zawzięcie milczeli. Dzisiaj chciałam się z Tobą podzielić tym, co mnie najbardziej zaskoczyło na studiach. Są to pewne różnice, niuanse, których trudno szukać w internecie, a także są to rzeczy, o których nieważne ile człowiek będzie czytał, w praktyce zawsze będą zaskakiwać. Słowa te kieruję przede wszystkim do tych, którzy jeszcze nie rozpoczęli swojej przygody ze studiami, choć myślę, że i moi rówieśnicy znajdą tu coś dla siebie.

     
1. Weryfikacja zainteresowań
       Myślisz, że uwielbiasz dany przedmiot w szkole? Na studiach Twoje zainteresowania zostaną zweryfikowane. Dopiero na tym etapie przekonasz się, że nie wszystko z danej dziedziny Cię fascynuje. Trafisz na rzeczy, które zwyczajnie będą dla Ciebie nudne i nie mam tu na myśli przedmiotów nijak mających się do Twoich studiów. Może się okazać, że tak naprawdę wystarcza Ci wiedza na tym poziomie, który posiadasz i nie potrzebujesz zgłębiać się w to bardziej. Może się okazać, że to, co kiedyś uważałeś za nudne, nagle stanie się niezwykle pasjonujące. I wreszcie ostatnia ścieżka - może się okazać, że to, co studiujesz, w ogóle nie jest tym, co Cię tak naprawdę interesuje i jedynie wydawało Ci się, że to uwielbiasz.

2. Matura do kosza.
      Matura nie odzwierciedla wiedzy i umiejętności. Fakt, o wiele lepiej ją weryfikuje, niż sprawdziany i kartkówki, jednak później to jest już tylko przepustka na studia. To, że wspaniale napiszesz maturę, nie znaczy, że poradzisz sobie na studiach. To, że zdasz świetnie biologię, nie czyni Cię geniuszem w tej dziedzinie. Dopiero studia określą to, czy się do tego nadajesz, czy jest to dla Ciebie.

3. Wiedza szkolna? A po co mi to?
      Wiedza szkolna również jakoś tak nijak ma się do studiów. Podczas zajęć nagle okazuje się, że przekazywana wiedza jest błędna. Przykład? Pewnie niektórzy z Was zetknęli się z sinusoidą Krzyżanowskiego i powiem, że śmiało możecie wyrzucić tę lekcję do śmieci. Epoki, które są na górze, odwołują się do rozumu, natomiast te na dole - do religii. Jest to pewien podział konwencji, myśli, tym, czym kierowali się ludzie. Tymczasem w każdej z epok możemy znaleźć artystów, którzy odwoływali się do rozumu, jak i do wiary. Co więcej, na pewnej płaszczyźnie średniowiecze trwało aż do czasów romantycznych. Podobnie dopiero na studiach okaże się, że formant zerowy nie istnieje, a także mamy 9 rodzajów rzeczowników, a nie trzy.
       Teraz pewnie wszyscy się cieszą i myślą - no tak, to nie trzeba się uczyć, dowiemy się wszystkiego na studiach... No... niezupełnie. Po pierwsze - wiedza szkolna jest potrzebna, by zaliczać kolejne etapy nauki i dostać się na studia. Po drugie - studia jednak wymagają tej minimalnej wiedzy, o czym powiem szerzej w kolejnym punkcie.

4. Poziom szczegółowości.
       Jak to jest ze zdobywaniem wiedzy?
       Lata szkolne opierają się na zdobywaniu wiedzy ogólnej, z każdej dziedziny, by (mówiąc kolokwialnie) nie być tumanem i wiedzieć chociażby, jak powstaje tęcza.
       Studia licencjackie / magisterskie opierają się na zdobywaniu wiedzy z danego przedmiotu szkolnego. Nagle okazuje się, że to, czego się uczyliśmy, to jedynie wierzchołek góry lodowej - nasz ulubiony przedmiot skrywa masę niuansów, o których nie mieliśmy najmniejszego pojęcia. Wiedza ta jest tak ogromna, szczegółowa, różnorodna, że została podzielna na wiele przedmiotów.
       Studia doktoranckie (to są teraz moje przypuszczenia) opierają się na zdobywaniu wiedzy z danego przedmiotu ogólnouniwersyteckiego i zapewne wiedza z niego jest jeszcze bardziej różnorodna, niż ta, której dowiadujemy się na studiach magisterskich.

       Informacje, które zdobywamy w szkole, służą do tego, by mieć pewne podstawy, pewien ogląd, który jest konieczny do poszerzania umiejętności. Nie wiedząc, czym jest rodzaj rzeczownika, nie znając żadnego, ciężko później nagle wystartować od 9 rodzajów, mówiąc chociażby o trzech rodzajach męskich, jak my nawet nie wiemy, co to jest rodzaj męski.

5. Wybór studiów.
       To jest coś, o czym kompletnie zapomniałam przy wyborze swoich studiów - ważne jest to, by zapoznać się z planem, przedmiotami uniwersyteckimi oraz sylabusem (w skrócie - ogólne informacje na temat przedmiotu). Sylabus - koniecznie. Znajdziesz w nim informacje na temat wykładowców, którzy będą Cię uczyć, formy zajęć, co jest wymagane na zaliczenie, liczba godzin, opis przedmiotu oraz, jakie umiejętności się na nim zdobywa. Poza tym może się okazać, że zostały w nim udostępnione pytania na egzamin, dlatego warto. Lecz przede wszystkim - jest to pomocne w zapoznaniu się z przedmiotem i określeniem, na ile będzie nas ciekawił. Z autopsji: ani razu nie sprawdziłam sylabusa. Przez pół roku głowiłam się, dlaczego na danym przedmiocie nie omawiamy tego i tego. Dopiero po zerknięciu do sylabusa okazało się, że moje wymagania nie są wliczane w zakres materiału przeznaczonego na ten przedmiot.

6. Przygotowanie do życia.
       Pół biedy, jeśli masz w rodzinnym mieście uczelnię i nie zamierzasz wyjeżdżać na studia. Gorzej, jeśli chcesz wynająć mieszkanie w innej części Polski, w celu studiowania lub nawet, by rozpocząć samodzielne życie.
       Fakt, wielu rzeczy nauczysz się na studiach, jednak jeśli zamierzasz żyć na własną rękę, warto się trochę usamodzielnić i podszkolić. Spróbuj coś ugotować, naucz się robić pranie, oszczędzać, sprzątać, cokolwiek. Wiem, że to są banalne rzeczy, o których pewnie większość z Was wie. Krew mnie natomiast zalewa, gdy słyszę o ludziach, którzy co chwilę chodzą do barów, bo nie potrafią sobie nic ugotować, przywożą brudne ubrania do rodzinnego domu, bo nie potrafią prać i czekają, aż mama przyjedzie, by posprzątać, bo nie nauczyli się tego robić. Okej, trochę koloryzuję, ale znam ludzi, którzy naprawdę nie radzą sobie z tak prostymi rzeczami, mimo że są zdrowi, silni, młodzi, sprawni fizycznie i umysłowo.
       Umówmy się - jeśli chcesz mieszkać sam, spróbuj się jak najbardziej usamodzielnić.
P.S. Naucz się udzielać sobie pierwszej pomocy w przypadku poparzenia, czy zranienia (szczególnie, jeśli zamierzasz zamieszkać sam).

7. Studia zmieniają.
       Wyjazd na studia to okazja do nauczenia się czegoś o sobie. Może się okazać, że mieszkanie w rodzinnym domu narzucało nam pewien sposób bycia, zachowania, postępowania, a tymczasem, w nowym miejscu zamieszkania, może się okazać, że lubimy rzeczy, o których wcześniej siebie nie podejrzewaliśmy. Możemy odkryć, że cenimy sobie ciszę, że lepiej czujemy się w większym mieście lub na wsi, że uwielbiamy porządek, choć myśleliśmy, że jesteśmy bałaganiarzami.
         Studia mogą również nauczyć samodzielności, organizacji czasu, systematyczności. Stajemy się o wiele bardziej dojrzalsi i tak właściwie dopiero wtedy zaczynamy dorastać.

8. Notatki
       To jedna z ważniejszych rzeczy podczas nauki na studiach. Od razu uprzedzam - nikt Ci nie podyktuje tematu, ani notatki do zeszytu. Nikogo nawet nie będzie obchodzić, czy cokolwiek notujesz. Masz mieć zdane egzaminy, obecności na ćwiczeniach oraz pozaliczane przedmioty - tylko tyle od Ciebie wymagają. Jeśli umiesz się uczyć bez zeszytu i zapamiętujesz ze słuchu - możesz odpuścić dalsze czytanie, lecz jeśli zależy Ci na nauce z notatek, warto trochę o nich porozmawiać. Przede wszystkim naucz się samodzielnie notować. Po wtóre - lepiej robić swoje notatki przez wzgląd na to, że każdy z nas ma swój "język", sposób zapisywania i to, jak inni zapisują informacje, niekoniecznie może do Ciebie trafiać. Pisz ręcznie - mózg wtedy o wiele lepiej zapamiętuje informacje. Jeśli ktoś będzie chciał, mogę zrobić osobny artykuł na temat tego, jak notuję. Jeszcze jedna uwaga. Jeśli piszesz na osobnych kartkach, trzymaj je wszystkie razem.

9. Organizacja czasu.
      Myślisz, że dasz radę? Że będzie łatwo, będzie za mało nauki i możesz sobie pozwolić na zaległości? Nie, nie możesz. Pochodź pół roku, zanim podejmiesz się wymagającej pracy, czy dodatkowych studiów. Może się okazać, że na początku jest w miarę łatwo i luźno, jednak z czasem może być coraz ciężej. Nie rób zaległości - najlepiej zacząć pracować już od pierwszego dnia (nie, nie przesadzam). Później ciężko nadgonić zaległości, o ile w ogóle komukolwiek się to udało. Wszystko planuj, przewiduj, nie poświęcaj zbyt dużo czasu na coś, co i tak nie ma większego znaczenia. Przede wszystkim - nie musisz robić wszystkiego. Jeśli wcześniej miałeś same piątki i szóstki, nie myśl teraz o nich. Na studiach najważniejsze jest, by zaliczać, by mieć tą trójkę i móc w spokoju zająć się własnymi sprawami. Nie próbuj robić wszystkiego, bo jeszcze nie znam osoby, która zdołałaby wszystko przerobić. Wiedza na studiach jest zbyt obszerna, by jeszcze dokładać sobie zdobywanie 5+ z każdego przedmiotu.
       I ustal piorytety. Na początku możesz mieć wrażenie, że wszystko jest istotne, jednak z czasem dostrzeżesz, że niektóre rzeczy możesz sobie zwyczajnie odpuścić. Najważniejsze - egzaminy. Później kolokwia. Zajęcia. Dodatkowe rzeczy. Jeśli znajdziesz czas dla siebie, gratuluję. Wykorzystuj najlepiej, jak możesz.

10. "Nauczyciele"
       Na uczelni są profesorowie, doktorzy habilitowani, doktoranci, magistrowie... Mniejsza z tytułami, choć jest to istotne w momencie, gdy zamierzamy się z nimi kontaktować. Ogólnie nie nazywamy ich nauczycielami, a... prowadzącymi. Spójrzmy na nazwy.
Nauczyciel -> uczy
Prowadzący -> prowadzi
       Nadal się zastanawiasz, dlaczego nie przekazują nam całej wiedzy, która jest wymagana do egzaminów? Dlaczego mimo wszystko trzeba chodzić do biblioteki i czytać podręczniki? Nauczyciel ma uczyć. Uczeń siedzi w ławce, słucha. Nauczyciel przekazuje całą wiedzę, którą posiada i ta wiedza jest wymagana na sprawdzianach. Prowadzący natomiast prowadzi. Jest takim wskaźnikiem - wyznacza jedynie, czego trzeba się nauczyć, co jest niezbędne, a co można pominąć, kieruje na pewne źródła i badania, które sami mamy doczytywać. Oni są jedynie pewnym drogowskazem w obszernym świecie nauki. Nauczycielami natomiast... są książki, a dokładnie autorzy tych książek. Ostatecznie to my sami wybieramy swoich nauczycieli oraz podręczniki, które mogą nam się przydać.



       I jeszcze kilka uwag dotyczących już samej polonistyki. Są to rzeczy, z którymi się nie zetknęłam, ani wśród ludzi, z którymi rozmawiałam, ani w sieci, gdzie teoretycznie powinno być wszystko. Gdybym o nich wiedziała  znacznie wcześniej, być może o wiele bardziej przemyślałabym kierunek studiów, ale do rzeczy:

1. Sugestia
       Gdy wyrabiałam obraz tego, jak wyglądają studia polonistyczne, sugerowałam się... zajęciami przygotowującymi do matury, które prowadzone były na uniwersytecie przez profesorów i doktorów. Pamiętam, jak siedziałam na wykładzie oniemiała i z zachwytem słuchałam jednego z tamtejszych prowadzących. Nagle, po raz pierwszy, dotarło do mnie, jak przerażającą lekturą jest "Wesele" Wyspiańskiego. Również zostały przytoczone interpretacje różnych utworów, które rzuciły zupełnie nowe światło na najznakomitsze dzieła polskiej literatury. Nie wiedzieć czemu, stwierdziłam, że tak też będą wyglądały prawdziwe zajęcia na studiach. No... niekoniecznie. O tym za chwilę, a przestroga na przyszłość: nie kierujcie się takimi rzeczami. Transmisja wykładów? Zajęcia przygotowawcze na uniwersytecie? Dni otwarte? To, z czym się zetkniecie, obniżcie o połowę. Wiadomo, uniwersytety chcą zdobyć jak najwięcej chętnych, więc robią wszystko, by dane studia wydały się być fascynujące. Miejcie na uwadze, że niektóre z tych rzeczy to tylko "bajerowanie", byście poszli właśnie na tę, a nie inną uczelnię. W praktyce może się okazać, że ani razu nie zetkniecie się z daną rzeczą.

2. Literatura
       Wracając do przerwanego wątku... Jak wyglądają zajęcia z literatury w praktyce? Największy postrach - historia literatury polskiej. Wraz z nią otrzymujecie ogrom lektur, o czym też za chwilę. Nie, ta lista nie mówi o tym, że to wszystko będzie cudownie zinterpretowane podczas zajęć. Tak właściwie... tylko znikoma ilość zostanie zinterpretowana. Historia literatury polskiej. Może się ukrywać pod wieloma nazwami, a rozpoznać ją można po zabójczej ilości lektur. Historia literatury polskiej nie jest omawianiem wybranych dzieł. Wyobraźcie sobie historię w szkole, która zwykle dotyczy dziejów świata. Brak zgłębiania się w poszczególne wątki. Ważne: data, kto wygrał bitwę, kto ją przegrał, kto walczył między sobą, jaki rządził król, kto czyim był dzieckiem (choć to nie zawsze jest istotne). Zwykle - suche fakty. Brak zgłębiania się w to, jak to dokładnie przebiegało. Teraz wyobraź sobie to samo, tyle że na polonistyce. Zamiast historii o Polsce, mamy wiedzę historyczną o literaturze. W dzieła się nie zgłębiamy. Ogólne pojęcie, jak rozwijała się literatura. Ważne: data wydania dzieła, kto napisał, tytuł, gatunek, jakaś wiedza historycznoliteracka. Nie polecam tym, którzy nie znoszą historii - wtedy to będzie prawdziwe piekło.
       Inne przedmioty? Poetyka - pisanie o rzeczach nieskomplikowanych w skomplikowany sposób. Tradycje antyczne i biblijne - gadanina o biblii, bynajmniej nie jej interpretacja i też nie jest to doszukiwanie się motywów w najpopularniejszych dziełach. Współczesne zjawiska literackie - jak sama nazwa wskazuje.
       Zaraz, zaraz, a gdzie kreatywne pisanie? Gdzie interpretacje tekstów? Dyskusje? No właśnie... jakby Ci to powiedzieć... Kreatywne pisanie oczywiście jest... tyle że tekstów naukowych. Nie wykształcisz własnego stylu artystycznego. Nauczysz się pisać, tyle że stylem naukowym o rzeczach naukowych. I też sobie popiszesz... 4 prace na rok. Sporo, nie?
       Interpretacje tekstów? Są dwa przedmioty na drugim roku (lub nawet pół, nie wiem, nie dotarłam do drugiego roku). Pierwszy - interpretacja dzieł literackich... oczywiście biorąc pod uwagę nie tylko pewne zagadnienia z poetyki, lecz również z historii literatury. Drugi przedmiot - szukanie związków tekstów polskich z innymi, pisanymi równolegle w innych krajach. Oprócz tego nie ma nic, ale to dosłownie nic z interpretacji tekstów (chodzi o taką typową, jak w szkole).
       Dyskusje? Na to nie licz. Przynajmniej na pierwszym roku. No chyba, że między sobą, przed zajęciami, okej, ale tak to nikogo nie obchodzi Twoje zdanie na temat dzieła. Może jednak dyskusje się odbywają, ale dopiero na drugim i trzecim roku.

3. Lektury, lektury, lektury.
       Cieszysz się na dużą ilość lektur? I tak wszystkich nie przeczytasz. Jeśli słyszałeś o masakrycznej ich ilości na studiach, to tak... te wszystkie legendy są prawdziwe. Lektur jest 200 na rok. Chcesz - sprawdź na stronie uczelni. Myślisz, że dasz radę je wszystkie przeczytać? Nie, nie dasz. Nie wiem, czy dasz radę nawet połowę z nich. Gdybyś miał wolne i nic, tylko czytać lektury, okej, w rok się wyrobisz. Jednak... Lektury to nie wszystko. Dochodzą zajęcia, nauka na każde z nich, kolokwia, prace semestralne, egzaminy, na które też warto się przygotować. Zdarza się, że na następny tydzień trzeba przeczytać 100-200 stron i niekoniecznie jest to "Lalka", czy "Sklepy cynamonowe", lecz są to trudne, długie po 30 stron teksty naukowe, z których nie zawsze da się wszystko zrozumieć. Możesz na przykład zaopatrzyć się w umiejętność szybkiego czytania, sprytnych kolegów, którzy zawsze znajdą gdzieś stos streszczeń lub koleżanki, które będą miały takowe opracowania na tip-top.



      Okej, to chyba tyle z mojej strony. Dawno mnie tu nie było i wydaje mi się, że trochę wyszłam z wprawy. Starałam się jak najmniej odchodzić jakościowo od poprzednich wpisów. Mam nadzieję, że wybaczysz mi fakt, że dzisiaj nie dzielę się z Tobą przemyśleniami - na to przyjdzie jeszcze czas. Ten temat wydawał mi się niezwykle istotny z punktu widzenia przyszłych maturzystów, którzy staną przed wyborem dalszej ścieżki życiowej.
       Oczywiście, jest jeszcze pełno rzeczy, o których nie wspomniałam. Umieściłam jedynie to, co mnie zaskoczyło na studiach, lub z czym nie zetknęłam się w opisach innych i musiałam sama tego doświadczyć. Myślę, że resztę wskazówek, uwag, można śmiało znaleźć w internecie. Na koniec podeślę kilka linków wartych zainteresowania. Jeśli macie jakieś pytania na temat studiów, lub polonistyki, piszcie w komentarzach. Chętnie udzielę każdej odpowiedzi :)
Trzymajcie się,
Marika.




Dla zainteresowanych:
Akademia Belfra
Blue Kangaroo
Macierz Eisenhowera - zarządzanie czasem
Mapy myśli
Notowanie metodą Cornella
Rodzaje gramatyczne, str. 4, rozdział 2
Sinusoida Krzyżanowskiego
Spis lektur na UW

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nowe posty w każdy piątek o 20:00.